Eens even cynisch zeggen wat ik denk!

 

Tegenwoordig schaam ik me vaak dood een Nederlands staatsburger te zijn. Als ik zie hoe sommige landgenoten zich gedragen tegenover hulpverleners, dan loopt het schaamrood me naar de kaken.
Ik kan niet anders constateren dat we een oververwend luxe volkje zijn, dat bij het minste geringste durft te praten over rechten, zonder er ooit maar even bij stil te staan dat we ook nog eens plichten zouden kunnen hebben.

Een volkje van een hoop nooit volwassen geworden kleine kinderen, die waarschijnlijk nog nooit wat ernstigs hebben meegemaakt in hun leven en bij het geringste gaan krijsen als ze maar denken dat hun speeltjes worden afgepakt. Ikke, ikke, ikke, aan iets anders kunnen we niet denken in dit land. Het gaat alleen maar om ikke en eens aan een ander denken, oh, daar hebben we nog nooit van gehoord, stel je voor.
Gisterenavond weer zo’n hersenloos geval moeten aanhoren over het verbod op vuurwerk, omdat anders onze hulpverleners weer extra belast kunnen worden.
En nee, het was geen jongere, maar een volwassen vent, waarvan zijn speeltje waarschijnlijk zou worden afgepakt. Tante Klaartje zijn antwoord op het verweer betreffende van weer een extra overbelasting van ziekenhuizen en hulpverleners mocht er vuurwerk afgestoken mogen worden ‘ja, nou én, dat is toch de schuld van de regering!’

Dat het de schuld van de regering is met haar eeuwige bezuinigen van de zorg en politie, ja, daar ben ik het volledig mee eens. Maar wat kunnen die hulpverleners eraan doen, die zich elke dag uit de naad werken om iedereen te kunnen helpen? Het ergste is dat dat soort figuren ook nog voor in de rij staan als ze medische hulp nodig hebben, terwijl ernstig zieke mensen als kankerpatiënten, nierpatiënten, hartpatiënten, MS-patiënten etc. etc. maar moeten wachten en wachten op hun operatie of behandeling met alle ernstige gevolgen van dien dankzij dergelijke egoïstische figuren.
Misschien kunnen zulke lui van tevoren een verklaring ondertekenen, waarin ze verklaren af te zien van medische hulp wanneer ze dat nodig mochten hebben door hun eigen onverantwoordelijke gedrag en zo niet langer de IC’s en de bedden innemen van de ernstig zieke patiënten die niet om hun ernstige ziekte hebben gevraagd?

Een beschaafde discussie voeren met dergelijke figuren is niet eens mogelijk, want je wordt meteen belaagd met een zo agressieve en fanatieke woordenstroom, dat je er de koude rillingen van krijgt. Je zal en je moet gehersenspoeld en denken zoals zij. Doe je dat niet, dan krijg je doodleuk nog allerlei beledigingen naar je hoofd als dat je een hersenloos geval bent en je er niet in verdiept en dom naar de pijpen danst van de regering. Neem je het op voor de hulpverleners, dan krijg je vaak nog het domme antwoord ‘nou én, ze hebben toch zelf die baan uitgekozen!’ 
Alsof dat een rechtvaardiging is om ze te mogen bekogelen, naar het leven  te mogen staan, ze te beledigen en te bedreigen en ze overspannen te laten worden door jouw egoïstische gedrag. Oh, het is wel een rechtvaardiging natuurlijk, want de politie slaat er ook altijd zomaar op los, je hebt helemaal niks gedaan en ze slaan je zomaar in elkaar, hoor. Nou moe, dat ik dat toch ook niet begrijp!
Ik snap er trouwens niets van dat ze voortdurend trachten een ander maar zo agressief te overtuigen van hun denkwijze. Waar zijn ze eigenlijk bang voor? Alleen te staan of zo?

Wat mij ook zo kan irriteren is dat mensen een vergelijking durven trekken met de jodenvervolgingen en jodensterren en ik vraag me af of dergelijke mensen wel beseffen wat het inhoudt elke minuut van de dag te moeten vrezen te worden opgepakt, naar een concentratiekamp te worden gestuurd of te worden vergast?? O ja natuurlijk, door al die tijdelijke coronamaatregelen moeten er een hoop mensen nu natuurlijk ook vrezen voor hun leven, dat is waar!!! Dat ik dat toch niet begrijp!

Het centrum van een stad helemaal tot puin slaan en een ravage aanrichten van heb ik jou daar, waar de gemeenschap dan weer financieel voor mag opdraaien, ach, dat moet allemaal kunnen natuurlijk, want recht hier en recht daar en de grondwet, bla, bla, bla!
En natuurlijk moesten er weer gewonden door die rellen naar het ziekenhuis en natuurlijk weer met voorrang! 

Ja, ik weet het, het is iedereens recht zich te laten vaccineren of niet, maar val een ander niet voortdurend zo agressief lastig met jouw ideeën erover. Ik ben best bereid een eerlijke discussie te voeren over vaccineren of niet vaccineren, over vuurwerk afsteken of over een vuurwerkverbod, maar dan wel op een respectvolle wijze voor elkaars mening.
Alhoewel, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd met mijn strijd tegen mijn ziekte,  dan daar steeds maar weer ongewild toe gedwongen te worden

Misschien komt er een dag dat sommige figuren ook eens moeten vechten voor hun leven en dan pas kunnen invoelen hoe het voelt te moeten wachten en wachten op je operatie of broodnodige behandeling, omdat de ziekenhuizen het niet meer aankunnen! 
Oh, maar dat is natuurlijk ook niet waar, ik ben  natuurlijk weer zo dom dat ik dat geloof en in de leugens trap van al die medici!!!

Pffff, ik leer het ook nooit, wat ben ik toch een sukkel!

Oudejaarsdag 2019

17.42 uur

Oudejaarsdag, wat moet ik ermee? Ik heb het alleen maar een stuk benauwder door al dat vuurwerk dat al dagenlang aan de gang is en ik moet zelfs mijn ramen sluiten om die vuile lucht buiten te houden. Hebben ze het altijd zo over milieu en nog eens milieu, nou, wat die troep aanricht, daar hoor je niemand over. Laat ze bij mij dus maar niet meer aankomen over het milieu! Nog maar niet te praten over veel huisdieren die de stuipen voortdurend op het lijf worden gejaagd door al die troep en die daarna een tijdlang nog van slag zijn. Het is ook geen vuurwerk meer tegenwoordig, het zijn gewoon bommen. En politie, wie, wat, waar? Zie nooit een politieagent! Niet dat dat nou zoveel zou aanrichten, want die hebben het al net zo zwaar te verduren. Ook zij worden tegenwoordig belaagd met stenen en vuurwerk of worden in elkaar geslagen.

En allemaal maar klagen dat ze het zo arm hebben, maar wel voor duizenden euro’s de lucht inknallen!! Ben gewoon blij en opgelucht als deze dagen eindelijk voorbij zijn. En dan al die drukte overal, pffff. Heb de afgelopen dagen zo vroeg mogelijk mijn boodschappies gedaan om daarna gauw de supermarkt weer uit te vluchten.

Ik haat deze dagen ook zo nu mijn liefste dierbaren er niet meer zijn. Het geeft zoveel herinneringen die zo tweeledig zijn, mooie herinneringen, maar die toch zoveel pijn doen omdat je weet dat die tijden nooit meer terugkomen. Al die momenten met hen daarin zijn ontastbaar geworden.

En die pijn om het gemis, het voelt vaak zo ondraaglijk. Zoveel mensen verloren in zo een korte tijd en daarnaast nog zelf moeten blijven vechten voor je leven.

Ik zou willen dat mij nog een paar minuten vergund was om ze vast te houden, met ze te praten, met ze te lachen als vanouds, ze nog te zeggen wat ik ze nog wil zeggen en ze nog te vragen wat ik nog te vragen heb.

Ik wil de trouwe vrienden die ik nog heb koesteren, beseffen hoe een kostbaar bezit ze zijn in de meest zware tijden van mijn leven.

En dat ik nu zoveel hechter ben geworden met mijn halfzusje, waarvan ik nooit gedacht had dat ze ervoor me zou zijn en die er nu wel is als ik het even niet meer zie zitten. Ze heeft het zo druk met haar werk, met haar relatie en eigen kinderen en toch probeert ze zo nu en dan wat tijd voor me vrij te maken, terwijl ze toch een eind weg van me woont.

Het is waar, in je nood leer je je beste vrienden kennen! En die moet je als een kostbaar bezit in de schatkist van je hart dragen.

Er zijn ook mensen waarvan je zonder aanwijsbare reden opeens niets meer hoort, waar het aan ligt, ik weet het niet en ik wil het ook niet weten

Ik ben daar zo gemakkelijk in geworden, weg ermee, geen energie meer aan verspillen, wat niet uit het hart komt moet wegblijven.

2020 alweer en wat zal ons dat brengen? Soms benauwt me al dat geweld van tegenwoordig. Elke dag maar gewoon in woonwijken schietpartijen, mensen die om het kleinste geringste worden vermoord of half doodgeslagen of geschopt.

Oude, hulpeloze mensen die zich nauwelijks nog verweren kunnen gewelddadig beroofd en mishandeld. Jongelui die elkaar met messen te lijf gaan en elkaar doodsteken! Jee, wat een wereld en wat zijn de lontjes kort!

Ik lees zo goed als geen kranten meer, word zo misselijk van al dat zinloze geweld en die belachelijke taakstrafjes die ze vervolgens krijgen.

Ik denk aan mijn hartsvriendin Lucia en haar man die op zo’n gruwelijke wijze om het leven zijn gebracht en de dader die vervolgens helemaal in de watten wordt gelegd, terwijl naar de nabestaanden niet wordt omgekeken.

Soms wil ik haar weer bellen om dan te beseffen dat ze er niet meer is. We konden alles bij elkaar kwijt en wisten elkaar altijd weer op te beuren en nu, ook al weg door zo’n moordzuchtige psychopaat.     
Ik denk aan mijn dierbare moeder en lieve zus, die na zwaar lijden hun gevecht verloren en ik stuur kusjes de lucht in, in de hoop dat die ze zal bereiken.
Ach lieverds, ik mis jullie nog elke dag en met mijn tranen is inmiddels een oceaan te vullen.

Verder kan ik alleen maar hopen dat deze oudejaarsavond eens fatsoenlijk kan verlopen en dat al die hulpverleners die voor ons klaarstaan in de nood van ons leven met rust worden gelaten en niet in vijandige en gevaarlijke sferen hun werk moeten doen. Dat ook zij na afloop van hun zware taken veilig naar hun gezin kunnen gaan, ik leef in elk geval met ze mee.          
We moeten maar positief blijven en hopen dat deze wereld ooit tot zinnen komt en zullen inzien dat zachte heelmeesters helaas stinkende wonden hebben gemaakt.

Hoe dan ook wens ik de wereld een vreedzaam, liefdevol en gezond 2020 toe!

Wachten

Woensdag, 25 juli 2018

Vanmorgen regende het even in Schoonhoven en ik was blij, blij en was bijna ‘dancing in the rain’. Heel gierig was de regen, maar toch, elke druppel is meegenomen nu.
 De zon heeft zich nog niet laten zien en gelukkig maar, want ik haat die hitte.
Voor mij is 22 graden meer dan genoeg en zeker met zulke longen. Je wordt van die hitte ook zo loom en bent dan voortdurend kletsnat, alsof je haar ook zo onder de douche vandaan komt, geen model goed te houden met zulke warmte.
Kan me gewoonweg niet voorstellen dat mensen de hele dag in die snikhete zon kunnen liggen branden totdat ze zo rood als kreeften zijn!

Met grote pauzes doe ik nu wat in mijn huishouden. Weer een was gedraaid en opgehangen en dan weer zuurstof bijtanken, mijn ademhaling regelen en uitrusten en zo red ik het een dag door te komen. Doe ik het niet volgens de regels, dan heb ik mijn energie voor een hele dag verspild en kom ik mezelf alleen maar flink tegen.
Dus ik doe braaf wat me geleerd is.

Soms kan ik wel even opstandig worden als ik bedenk hoe beperkt ik nu ben.

Ik wil dan in mijn auto stappen en er vandoor gaan net als voorheen.

Vrijheid, blijheid, maar nu is mijn leven zo beperkt. En dit hele complex houdt me streng in de gaten en wijzen me ook steeds weer op de regels.

Ik word overladen door alle lieve bewoners hier met fruit en lekkernijen en mijn koelkast puilt intussen flink uit. Dan heb ik nog een zwager die zich de tandjes loopt met fruit en maaltijden en hele voedingspreken tegen me houdt, bang dat ik maar niet genoeg eet om straks de chemo aan te kunnen.

Omstreeks 17.00 uur komt hij weer een maaltijd brengen, sperziebonen met aardappeltjes en gehaktballen, tjee, het is toch zo’n lieverd.

Hij loopt zelf al zo moeilijk door zijn knie en dan nog zo onvermoeid mijn zus verzorgen en ook nog aan mij denken. Zo’n zwager is toch goud waard?

Soms hebben mijn zus en ik zo met hem te doen, maar hou hem maar eens tegen, oh nee, geen sprake van bij meneer.

Ik moet me gelukkig prijzen met zoveel lieve, meelevende mensen om me heen.

Vanmorgen ook de thuiskapster gebeld om in de namiddag mijn haar weer wat te kortwieken voor er schade wordt aangericht door de chemo. Het is alweer aardig lang en ik wil het kort hebben nu. De dokter heeft gezegd dat ik niet perse kaal hoef te worden, maar dat mijn haar wel een stuk dunner en dof zal worden.

Nou, zodra ik er doorheen ga kijken, laat ik het helemaal afscheren, want dat trek ik psychisch anders niet.

Het is dat ik me soms zo beroerd voel, want anders kan ik me niet voorstellen dat ik eigenlijk zo ziek ben. Hoe is het mogelijk dat er zomaar indringers in je lijf zitten die er niet thuishoren? Waar ging het verkeerd en wat hebben mijn zus en ik misdaan dat onze lijven zo worden geterroriseerd door, laat ik het maar krakers noemen!!
En opeens word je leven bepaald door allerlei medici en hulpverleners en ben je zo afhankelijk geworden van anderen.

Ik, altijd een onafhankelijke, sterke vrouw, wat ben ik nu nog waard, wanneer kan ik de teugels zelf weer in eigen handen nemen? En komt die tijd ooit nog of halen de dagen mij in en is er geen eindpunt meer?

Ook vandaag weer aan huis gekluisterd. Mijn huisarts komt tussen 11.30 en 13.30 uur en om 14.00 uur komt de Vierstroom om te praten over thuishulp en omstreekss 16.30 uur weer de kapster! Dus weer een drukke dag vandaag.

Ik kijk op de klok, bijna 12.00 uur, waar blijft de dokter? Wachten duurt soms zo lang nu!