Gisteren voldaan aan het
bevolkingsonderzoek Borstkanker. Heb er heel lang over moeten nadenken, want
van de vorige keer had ik dus gewoonweg een trauma opgelopen. Hoewel ik vriendelijk
had gezegd rechts erg gevoelig te zijn in verband met de littekens van mijn
longoperaties, had ik waarschijnlijk een beetje sadistisch aangelegde
medewerkster getroffen, want is het gewoonlijk al geen pretje, zij ging tekeer
alsof het haar lieve lust was.
Gevolg toen, meer dan
een week een rechterborst vol bloeduitstortingen en enkele weken extra pijn van
die littekens. Heb toen dat Rijksinstituut voor Volksgezondheid aangeschreven
met mijn slechte ervaring en ook nog gevraagd of ze zo langzamerhand geen
andere methode hebben dan dat middeleeuwse apparaat wat een ware marteling is
voor een hoop deelnemers.
Het duurde niet lang
of ik werd gebeld door een vriendelijke mevrouw die uitlegde dat dat martelapparaat
nog het meest beetrouwbare is totnutoe.
Ze adviseerde me volgende
keer te zeggen dat ik die longoperaties heb gehad, zodat ze er rekening mee
kunnen houden. Ik zei haar dat ik dat al gezegd had, maar dat die medewerkster
mij aardig sadistisch leek, want zo erg had ik het nog nooit meegemaakt.
Uiteindelijk heb ik er dus lang over gedaan om een beslissing te nemen wel of
niet te gaan, want alleen al bij de gedachte er naar toe te moeten, kreeg ik
bijna spastische benen. Maar ja gezien mijn ziektegeschiedenis besloot ik toch
maar te gaan en afgelopen woensdag ging ik dus trillend als een rietje erheen.
Het bleek een mobiele wagen op een parkeerplaats te zijn
Het eerste obstakel
kondigde zich al gauw aan. Jk moest een trap op! Voor mij al een hele uitdaging
natuurlijk, maar goed, ik ben nooit een opgever geweest, dus gewoon de tijd
nemen en hupsakee. Stond niets over in de papieren, wat me toch wel verstandig
lijkt, want er zijn genoeg mensen die slecht ter been zijn of net als ik een
ziekte hebben die traplopen bemoeilijkt. Het duurde niet lang of ik werd al geroepen.
Ik moest mijn bovenlijf ontbloten, maar voor die mevrouw kon beginnen heb ik
haar eerst eens even mijn relaas van de vorige keer verteld en dat ik dat geen
tweede keer wilde. Ik moet zeggen dat zij het vervolgens heel netjes en
voorzichtig heeft aangepakt. Toch schoten de tranen nog in mijn ogen toen zij
bezig was met de kant van mijn littekens. Maar goed, na alles wat ik al heb
meegemaakt, heb ik toch wel een hoge pijngrens en even kiezen op elkaar dus. Het
enige vervelende vond ik haar slechte adem waar geen ontkomen aan was als ze zo
dicht met je lichaam bezig zijn. Dan te bedenken dat ik twee dingen haat en dat
is slechte adem en vieze lijflucht!
Na afloop vroeg ze of het was meegevallen en dat heb ik beaamd.
De martelgang wat
verlichten kan dus duidelijk wel. Anno 2024 snap ik echter niet dat ze zo’n
martelwerktuig nog steeds niet hebben kunnen vervangen door iets dat net zo
betrouwbaar of meer betrouwbaar is. Ik heb het sterke vermoeden dat het ook
hier om een geldkwestie gaat .
Enfin, ik hoopte dus zeker deze keer geen blauwe borst over te houden of
wekenlang weer pijn van die littekens.
Opgelucht dat het achter de rug was werd ik naar het zo krappe kleedhokje terug gedirigeerd.
O fijn, er stond een stoeltje,
dat kon ik goed gebruiken bij het aankleden!
Ik pakte mijn kleding van de kapstok en wilde gaan zitten. Nou ja zeg, wat was dat dan? Ik viel
dubbelgevouwen achterover op mijn rug en nek en daar lag ik dan te au’en.
Het stoeltje bleek een klapstoeltje te zijn en was achter mijn rug klaarblijkelijk
geruisloos ingeklapt. Zou ik geen pimpelpaarse borst oplopen dit keer, dan wel
een blauwe rug en nek. Niemand hoorde ook mijn gekerm, want die kleedhokjes
waren afgescheiden met een wand en een eindje van die onderzoeksruimte. In elk
geval heb ik mezelf weer kreunend overeind gehesen, want ik wist 1 ding, ik
wilde daar nu helemaal zo gauw mogelijk weg. Was helemaal klaar met die
flauwekul! Thuis meteen aan de oefening gegaan met mijn hals en rug om de boel
zo soepel mogelijk te houden, want dat lijkt me altijd de beste optie. Mijn nek
voelt nog het ergste en ik probeer de boel wat te verlichten met warme douches,
oefeningen en paracetamol.. Gezien de enorme smakkerd valt de schade me nog
mee, maar leuk is anders, hoor.
Volgende keer weer gehoor geven aan het bevolkingsonderzoek?? Ik weet het even
niet, heb er in elk geval waarschijnlijk weer een trauma bij!
