vrijdag, 1 juni 2018
Vanmorgen contact gezocht met het Welzijnspunt van Schoonhoven en de gemeente afgezegd.
Kan vouchers inkopen bij dat Welzijnspunt voor huishoudelijke hulp wanneer ik straks geopereerd ben en dat is aanmerkelijk goedkoper en beter dan van de gemeente.
Via de gemeente duurt het altijd erg lang alvorens je hulp krijgt gezien de ervaringen vorige keer na mijn handoperatie.
Er kwam een hele aardige mevrouw Corrie meteen aan huis nadat ik gebeld had en na mij ging ze ook meteen door naar Suzette en Jan en heeft ze ons geholpen met het aanvragen en ons voorzien van allerlei andere informatie. Het prettige is dat we altijd bij haar terecht kunnen als we hulp nodig hebben bij het e.e.a. en zij is nu dus onze contactpersoon. Het was een hele opluchting dat in elk geval al te hebben kunnen regelen. Echt een schat van een mens was het die ons meteen met alles wilde helpen.
Morgen komt de kapster bij Suzette, want het gaat nu wel erg hard met haar haarverlies en dus kan het er beter helemaal af. Ik vind het zo triest het te moeten aanzien. Ze had altijd zo'n dikke bos mooi haar en nu en dan heeft ze ook nog zoveel pijn ervan op haar hoofd. We zijn vandaag veel samen geweest en hebben veel gepraat met elkaar en af en toe ook nog een beetje gelachen.
Ze hoestte zo ontzettend dat ik haar oncoloog heb gebeld of ze een slijmoplosser mocht hebben en uiteindelijk mocht dat wel, alhoewel ze ons waarschuwden dat dat weinig tot geen verbetering zal geven. Heb het meteen voor haar klaargemaakt en ik hoop zo van harte dat het haar helpt, want het put haar zo verschrikkelijk uit en ze heeft zoveel pijn ervan.
Zondag moet ook zij weer naar het ziekenhuis om bloed te prikken, want haar bloed was nog niet goed voor de volgende chemokuur maandag. Nu willen ze dat zondag weer checken en als het nog niet goed is, dan gaat de chemo niet door.
Jan zijn gordelroos breidt zich ook steeds meer uit en vandaag is hij dan ook nog door zijn rug gegaan. Het houdt niet op met de ellende.
Intussen ben ik ook al een beetje mijn koffertje aan het pakken voor zondag wanneer ik mij melden moet in het Erasmus MC voor de lymfeklieroperatie a.s. maandag.
Ik probeer er nog niet aan te denken, misschien voor altijd een hese stem kan krijgen en daar kan ik echt niet blij mee zijn. Ik heb al zoveel operaties gehad in mijn leven, maar nooit was ik zo bang als dat ik nu ben. Ik sta nog maar aan het begin van mijn behandelplan en het beangstigt me zo die hele weg nog te moeten gaan en ik maak me ook nogeens zoveel zorgen om Suzette.
Dat is wel mijn grootste verdriet, dat mijn dierbare zus zo ziek is en ik niets voor haar kan doen, dat verschrikkelijke, machteloze gevoel, die onmacht die ik toen ook had toen mijn lieve moedertje ook zo moest lijden. Ja, dat is mijn grootste verdriet niets te kunnen doen voor iemand die je zo lief is!
Vanmorgen contact gezocht met het Welzijnspunt van Schoonhoven en de gemeente afgezegd.
Kan vouchers inkopen bij dat Welzijnspunt voor huishoudelijke hulp wanneer ik straks geopereerd ben en dat is aanmerkelijk goedkoper en beter dan van de gemeente.
Via de gemeente duurt het altijd erg lang alvorens je hulp krijgt gezien de ervaringen vorige keer na mijn handoperatie.
Er kwam een hele aardige mevrouw Corrie meteen aan huis nadat ik gebeld had en na mij ging ze ook meteen door naar Suzette en Jan en heeft ze ons geholpen met het aanvragen en ons voorzien van allerlei andere informatie. Het prettige is dat we altijd bij haar terecht kunnen als we hulp nodig hebben bij het e.e.a. en zij is nu dus onze contactpersoon. Het was een hele opluchting dat in elk geval al te hebben kunnen regelen. Echt een schat van een mens was het die ons meteen met alles wilde helpen.
Morgen komt de kapster bij Suzette, want het gaat nu wel erg hard met haar haarverlies en dus kan het er beter helemaal af. Ik vind het zo triest het te moeten aanzien. Ze had altijd zo'n dikke bos mooi haar en nu en dan heeft ze ook nog zoveel pijn ervan op haar hoofd. We zijn vandaag veel samen geweest en hebben veel gepraat met elkaar en af en toe ook nog een beetje gelachen.
Ze hoestte zo ontzettend dat ik haar oncoloog heb gebeld of ze een slijmoplosser mocht hebben en uiteindelijk mocht dat wel, alhoewel ze ons waarschuwden dat dat weinig tot geen verbetering zal geven. Heb het meteen voor haar klaargemaakt en ik hoop zo van harte dat het haar helpt, want het put haar zo verschrikkelijk uit en ze heeft zoveel pijn ervan.
Zondag moet ook zij weer naar het ziekenhuis om bloed te prikken, want haar bloed was nog niet goed voor de volgende chemokuur maandag. Nu willen ze dat zondag weer checken en als het nog niet goed is, dan gaat de chemo niet door.
Jan zijn gordelroos breidt zich ook steeds meer uit en vandaag is hij dan ook nog door zijn rug gegaan. Het houdt niet op met de ellende.
Intussen ben ik ook al een beetje mijn koffertje aan het pakken voor zondag wanneer ik mij melden moet in het Erasmus MC voor de lymfeklieroperatie a.s. maandag.
Ik probeer er nog niet aan te denken, misschien voor altijd een hese stem kan krijgen en daar kan ik echt niet blij mee zijn. Ik heb al zoveel operaties gehad in mijn leven, maar nooit was ik zo bang als dat ik nu ben. Ik sta nog maar aan het begin van mijn behandelplan en het beangstigt me zo die hele weg nog te moeten gaan en ik maak me ook nogeens zoveel zorgen om Suzette.
Dat is wel mijn grootste verdriet, dat mijn dierbare zus zo ziek is en ik niets voor haar kan doen, dat verschrikkelijke, machteloze gevoel, die onmacht die ik toen ook had toen mijn lieve moedertje ook zo moest lijden. Ja, dat is mijn grootste verdriet niets te kunnen doen voor iemand die je zo lief is!
