vrijdag 6 januari 2023

Mijn toet-toet

 


Gisterenmorgenvroeg mijn auto naar Ford in Rotterdam gebracht voor een grote onderhoudsbeurt en APK. Nou ja Ford, ze heten tegenwoordig Hedin Automative, een Zweeds familiebedrijf.
Of ze de naam op mijn kentekenplaat mochten veranderen in Hedin, want was Ford eerst overgenomen door Stern, nu had Hedin het weer overgenomen.
Ik zei dat ik de naam helemaal niks vond, maar goed, als dat ze gelukkig maakte dan hadden ze mijn toestemming, onder voorwaarde dat de plaat weer zo bevestigd werd als hij destijds door de politie was vastgezet.

Vervolgens werd mij gevraagd of ik mijn auto nog gewassen wilde hebben. Ik zei dat ze dat toch altijd deden, maar kreeg als antwoord dat dat niet meer gratis was maar tegenwoordig 14,95 euro kostte. Dat ontlokte mij de vraag of dat bij de nieuwe naam hoorde! Kreeg daarop een verlegen lachje, waarop ik zei dat dat dan maar moest.
Daar ik thans in Schoonhoven woon moest ik wel op mijn auto wachten en dus op naar de Relaxruimte. Die zag er keurig uit, maar de vertrouwde ochtendkranten waren niet aanwezig en hadden plaatsgemaakt voor slechts folders over auto’s. De grote televisie vertoonde geen programma’s meer, maar juist ja, reclame over auto’s en nogeens auto’s.

Gelukkig, de oude, vertrouwde koffieautomaat stond er nog en dus maar gauw een beker warme chocolademelk genomen. Ik ben niet zo’n koffiemens, dus als er warme chocolademelk te krijgen is, dan kies ik die altijd.       
Tja, wat zou ik nu eens doen in mijn wachttijd? Gelukkig had ik een puzzelboekje bij me en dus kon ik mijn hersens weer wat noodzakelijke voeding geven.
Wachttijd kan lang duren als je helemaal niets te doen hebt, dus blij dat ik waarschijnlijk een voorspellende ingeving had gehad dat ik dat puzzelboekje bij me had.

Af en toe werd de wachtkamer, oh nee, het heet Relaxruimte nu, opgevuld door een mannelijke bezoeker, die zijn wachttijd dan opvulde met interessant op een laptop turen. Valt me op dat dat vaak een hobby is van mannen die moeten wachten bij zo’n dealer. Dat staat tenminste ook interessant natuurlijk en geeft de buitenwereld ervan blijk dat ze een belangrijke en drukke baan hebben., Ik moet daar altijd innerlijk een beetje om lachen, eerlijk gezegd. ‘Goedemorgen’ zeggen is tegenwoordig waarschijnlijk ook heel moeilijk uit te spreken en in plaats daarvan loopt men dan schichtig snel naar een uitverkoren zitplaats.

Na een tijdje zag ik de baliemedewerker al op me afstevenen en dan weet ik wel hoe laat het is.
Tja, ik had 2 nieuwe achterbanden nodig, nieuwe remvloeistof en de ruitenwissers waren helemaal uitgedroogd. Ik vroeg wat de totale financiële schade zou zijn, nou, om precies te zijn 893 euro en nog wat.
Je wilt natuurlijk niet besparen op veiligheid en nou ja, ik heb er geen nieuwe auto voor, dus akkoord gegeven. Na een paar uur kwam het verlossende woord dat mijn auto klaar was en goedgekeurd. Ik zei dat ik heel blij was, maar mijn portemonnee niet en daar werd achter de balie wel om gelachen.

Mijn auto zag er vann binnen gelukkig schoon uit voor die 14,95 euro, maar de kofferbak hoorde zeker niet bij die prijs, want daar was geen stofzuiger aan te pas gekomen. Ook miste ik het gebruikelijke videofilmpje van de monteur waarop ik kon volgen wat hij met mijn auto deed en wat mij altijd een vertrouwd gevoel gaf. Niks ervan, geen melding niks.   
Nou, als deze ervaring de policy is van het nieuwe bedrijf, dan hebben ze mijn vertrouwen nog niet weten te winnen.

Hun kennisgeving per email van de overname aan mij luidde o.a.:

'Hedin Automotive wil een Europese leider zijn in automotive oplossingen voor iedereen - door voortdurende innovatie, uitstekende service en producten van topkwaliteit.’

Nou, van die uitstekende service heb ik helaas tot op heden dus nog niets gemerkt dan alleen dat het baliepersoneel vriendelijk en beleefd was.
Maar goed, ik kan weer een jaar vooruit met mijn toet-toet, althans, dat hoop ik.


maandag 7 november 2022

7 november 2022

 


Vandaag  alsmaar denken aan jou, lieve, dierbare zus.

Alweer vier jaar geleden dat je je gevecht verloor tegen die vreselijke ziekte die ons allebei trof en het lijkt nog maar zo kort geleden. Deze dag is je sterfdag en ik kan er niets aan doen het nog altijd zo moeilijk te hebben met kwijt te zijn wat mij zo dierbaar was.

Maar soms, soms ben ik ook wel blij dat jullie deze wereld met al haar problemen en agressiviteit niet meer hoeven mee te maken. Dan troost ik mij maar met de gedachte dat jullie nu veilig zijn en hopelijk gelukkig.

Ik vecht mijn strijd nu alweer zo lang alleen en ik doe dat eigenlijk voor jou, lieve zus. Voor jou omdat ik dat aan je verplicht ben en moet leven voor jou. Jij wilde nog zo graag leven, had nog zoveel wensen en werd zelfs geen tijd vergund om nog maar iets van je bucket list af te kunnen strepen. Ik weet nog hoe je een laatste, klein reisje boekte waar je zo naar toe leefde. Het werd je niet vergund, je was te ziek en kon al niet meer lopen. Zo dapper als jij en mama waren in het gevecht tegen jullie ziekte, zo dapper moet ook ik zijn.

Nog elke dag zijn mijn gedachten bij jou en mama en ik mis jullie nog zo ontzettend veel.


WEET JE

 

Dit moet je weten

dat om mij heen

alles gewoon doorgaat

 

maar als de zon schijnt

voel ik de regen en

als de dag is aangevangen

ervaar ik nog de nacht

 

dit moet je weten

dat zoveel lentes gepasseerd zijn

en zoveel zomers reeds

maar dat het winter is gebleven

 

dat ik je mis en

elke dag alleen maar meer

mijn lief, dat moet je weten


woensdag 20 juli 2022

 

 

LIZA

 

Violetgekleurd waren de bloemen

net als het jurkje waarin je danste

jouw onschuld schilderde heel de wereld

tot een sprankelende aquarel 

 

wat wist je van barbaren

die alles monsterlijk maken en

nooit een hart zullen bezitten

zo zuiver als dat was van jou

 

in luttele seconden

jouw leventje weggevaagd

vier veel te korte jaren

was je een zaadje van de zon

 

wat wist je van barbaren

die alles monsterlijk maken?


===============================

 


maandag 13 juni 2022

 


13 JUNI

Dat ik vandaag feest moet vieren
maar dat die lege stoel daar staat
waar niemand op mag zitten
omdat ik wacht op jou
ik kan het niet, nog altijd niet

blij zijn om elk jaar erbij
het voelt gestolen, niet van mij
het is dat schuldig blijven voelen
ik weet het, onterecht
maar toch …

vanmorgenvroeg
ik wachtte en ik wachtte
jij belde niet, alweer niet
het waren andere namen
en ik speelde mijn spel

ik weet het wel
je zal niet kunnen komen
maar ik bewaak die lege stoel
hij blijft voor jou bedoeld

-------------------------



 


vrijdag 27 mei 2022

28 mei

 


28 mei! Vandaag zou je jarig zijn geweest en daar werd ik mee wakker, lieve zus.
Al die herinneringen kwamen weer boven en ze doen me altijd pijn, omdat ik weet dat dat geweest is en nooit meer terug zal komen.
Hoe je mij veters leerde strikken, hoe je mij mijn naam leerde schrijven, helaas wel met een k en een t en hoe mama mij dat opnieuw moest aanleren met een g en een d.
Wanneer de kleuterschool uitging, stond jij daar altijd zo trots tussen al die grote moeders op me te wachten. Mama kreeg niet eens de kans mij van de kleuterschool te halen. Zodra ze zei dat ze me ging halen, rende je naar de kapstok om je jas ervan af te rukken en weg was je.

Ik herinner mij ook nog hoe ik ooit van mijn leraar op het speelplein van de lagere school om een of andere reden een harde klap in mijn gezicht kreeg. Nog voor ik zelf kon reageren vloog je - van wie weet waar - als een beschermende leeuwin voor haar welp op hem af. Ik bleef jouw eeuwige, kleine zusje en jij was gewoon mijn tweede moedertje en dat is altijd zo gebleven. Door de boze buitenwereld, die ons zoveel pijn heeft gedaan, werden we een hechte drie-eenheid - mama, jij en ik - en niemand heeft dat ooit kunnen verbreken. Altijd als iemand me te na kwam vertoonde je die enorme beschermingsdrang en zelfs toen ik al lang volwassen was geworden, wilde je me nog altijd beschermen tegen – in jouw ogen – vermeende misstappen die ik kon maken. Jij en mama, jullie waren het enige goede in mijn leven. Helaas moest de dood zo nodig het laatste dierbare van me wegnemen en niemand weet, o, niemand weet hoeveel verdriet ik nog altijd met me meedraag, lieverd.

Jou kwijt te zijn en zo snel al nadat we afscheid hadden moeten nemen van mama, heeft voor altijd  een tweede, gapend gat in mijn hart geslagen.
Als het mogelijk was geweest, dan had ik mijn leven voor jou gegeven, lieve zus.
Waarom jij moest sterven en ik nog moet leven, ik heb er nog altijd geen antwoord op.
Jij was zo een beter en mooier mens dan ik en ik voel me alsmaar zo hopeloos verloren nu je er niet meer bent.
Ik kan je nooit meer om advies vragen, nooit meer iets met je delen, nooit meer met je praten of lachen en soms stel ik me voor dat het niet zo is. Dat je er nog bent en ik gewoon maar een lelijke nachtmerrie heb gehad.
Als ik je belde nam je steevast op met ‘what’s the mattie, Noppio?’
Ze zeggen dat het gemis minder wordt met de tijd, maar nee, ze hebben het zo mis, het wordt alleen maar erger.

Het doet me nog altijd pijn dat je toen niet op me gewacht hebt tot ik terug was van mijn bestraling. Ik had je zo graag in mijn armen willen  houden tot aan je laatste ademzucht, tot daar waar het niet meer kon, lieverd. Maar nee, je bent zomaar geruisloos weggeglipt en ik heb er niets aan kunnen doen.

Helaas werd ik – om mij totaal onbegrijpende redenen -geen deelgenoot gemaakt in je afscheid. Alsof me zo kwalijk werd genomen dat jij er niet meer was en ik wel. 
Het enige wat ik voor je heb kunnen doen was een mooi gedicht voor je maken en voordragen, zoals je mij op je ziekbed gevraagd had. Maar weet je, je raakt er aan gewend wat mensen je kunnen aandoen en jou in mijn hart dragen als een fonkelend diamantje, dat kan niemand mij afnemen en dat is alleen nog maar belangrijk.

En weet je, jouw ring draag ik elke dag om mijn hals, want hij is helaas net iets te groot voor mijn vingers. Zo draag ik toch elke dag iets van je bij me en dat geeft me nog enige houvast. We zouden samen vechten tegen onze ziekte en zolang al moet ik die strijd nu alleen voeren. En ik ben daar zo moe van, maar ben dat zo verplicht aan jou. Ik mis je, lieve zus, ik mis jou en mama nog elke dag

 

ALLEEN NOG WILLEN SLAPEN

 

Altijd weer bij het wakker worden

meteen weer denken aan jou

en dan eeuwig willen slapen

 

niet weer een dag te moeten leven

met die pijn van dat gemis

niet meer hoeven voelen dat

gapend gat van leegte

 

nog eenmaal met je mogen praten

nog eenmaal met je mogen lachen

je mogen bellen en vertellen

van wat ik weer eens heb beleefd

 

overal en altijd

alleen maar denken aan jou

en dan eeuwig willen slapen

 

 


zaterdag 21 mei 2022

Weer eens iets anders!


Dit keer eens met aluminiumdraad gewerkt. Weer eens iets totaal anders en leuk om te doen. Wel een beetje moeilijk met die artrose in mijn handen, maar gelukkig ben ik in het bezit van genoeg tangetjes. 


 






 



zondag 8 mei 2022

Mijn eerste boek 'Het dolende wezen'


Na de uitgave van 6 gedichtenbundels werd het tijd voor mijn eerste boek.
Het dolende wezen is eindelijk gepubliceerd en kost slechts 14,50 euro! 
Ga naar mijn website www.Ingrideleonora.nl om je eigen exemplaar te bestellen.

Het boek is tevens te bestellen bij elke erkende boekhandel en/of de uitgever, alsmede online bij webwinkels als  Bol.com, Amazon, Bruna, etc. etc.





HET DOLENDE WEZEN

Nadat de 36-jarige Ilse van Maarsen haar moeder en drie jaar oudere zus heeft verloren, krijgt ze steeds meer het verlangen terug te gaan naar het huis waarin ze is opgegroeid. Haar terugkeer zal echter niet zonder gevolgen blijven.


€14,50 PAPERBACK