Wat zouden we moeten zonder die toevlucht?

 

  

Gelukkig, mijn artikel over het Inloophuis de Vijverhoek aan de Lage Vijverweg in Krimpen aan den IJssel, werd geplaatst op blz 23 van de regionelle krant Het Kontakt.

Waarom ik dat zo belangrijk vind? Omdat dat Inloophuis een fantastisch toevluchtsoord voor (ex-)kankerpatiënten, hun mantelzorgers en nabestaanden is. Wordt er daar alsmaar gehuild en geklaagd over onze ziekte, nee, zeker niet. We lachen daar juist heel wat af en mocht er iemand eens logischerwijs willen uithuilen, dan weet die persoon zich onmiddellijk gesterkt door de rest van de groep en nog belangrijker, die ziet vaak binnen no time het zonnetje weer schijnen,

Eerst had ik mij aangemeld bij een Ondersteuningscentrum in diezelfde stad, maar dat werd meer een koude douche. Die vrijwilligers aldaar waren meer bezig met zichzelf dan met hun gasten en dus besloten ik en een andere gast onze toevlucht te zoeken in de Vijverhoek.Dat werd al gauw een openbaring en we voelden ons er meteen thuis. Wat ik erg belangrijk vind is, dat we daar zo ontzettend kunnen lachen met elkaar en we onze ziekte over het algemeen te kijk zetten met een grote dosis humor.
Verlies je in het dagelijks leven vaak veel goede vrienden door je ziekte en weet je vaak niet waar je terecht kan met van tijd tot tijd opdoemende radeloosheid, in de Vijverhoek sluit je vriendschappen voor het leven. Je vecht allemaal samen tegen dezelfde vijand en dus weet je exact wat er in elkaar omgaat.
Ik verheug me elke week weer op de dinsdag, de dag dat ik er weer naar toe kan om na afloop weer opgeladen naar huis terug te kunnen keren. Het Inloophuis wordt door een team van zes vrijwilligsters gerund en dat zij het vanuit hun hart doen, blijkt wel uit de warme sfeer die ze elke keer weer weten te creëren voor hun gasten. Met veel geduld bieden ze ook altijd een luisterend oor voor wie even 1 op 1 wil uithuilen

Het steekt me wel dat het Ondersteuningscentrum aan alle kanten geholpen wordt door grote donaties van o.a. het KWF, AH en de Jumbo en dat de Vijverhoek het maar financieel moet zien te rooien met de weinige donaties die zij weten te bemachtigen.
Ik heb al eens voorgesteld dat ze maar een euro of zo voor de koffie en thee moeten vragen, maar daar willen ze niets van weten. Ze willen dat geld geen eventuele belemmering mag worden voor mensen die dat niet kunnen missen.           
Voor de van tijd tot tijd georganiseerde lunches mochten ze altijd met korting inkopen doen bij de Jumbo, maar ook dat schijnt nu afgesnoept te zijn door het Ondersteuningscentrum en die korting is dus voor de Vijverhoek ook al ingetrokken. De Jumbo kwam met de smoes dat ze het financieel zo moeilijk hebben nu (nou moe, al die supermarkten hebben zich tijdens de coronatijd als enige winkels die toen open mochten flink kunnen verrijken). Al gauw kwam echter de aap uit de mouw, ze hadden een grote donatie gedaan aan het Ondersteuningscentrum (alsof die nog niet genoeg geld krijgen!).

Ik vind dat heel verdrietig voor die vrijwilligsters van de Vijverhoek, die met hart en ziel hun Inloophuis overeind proberen te houden.
Promoten, zij zijn daar niet zo goed in, dus probeer ik als gast op bescheiden wijze mijn steentje bij te dragen door regelmatig het Inloophuis wat bekendheid te geven.

Afgelopen dinsdag hadden we weer een gezellige lunch. Zonder korting dus van de Jumbo, maar toch waren de vrijwilligsters erin geslaagd de lunch ook deze keer weer tot een groot succes te maken.

 

Inloophuis de Vijverhoek, wat zouden ik en de andere gasten moeten zonder dat toevluchtsoord