Nou, gisteren dus de
knoop maar meteen doorgehakt en met mijn nieuwe accessoires buiten aan de
wandel gegaan. Ik zet dat geval dan in mijn rollator, want het is voor mij te
zwaar dat als een schoudertas te dragen. Heb ik straks ook nog een handicap aan
mijn schouder.
Merkte overigens weinig van die zuurstof, volgens mij kwam er nauwelijks wat
uit, maar toch doorgezet en de Plus bereikt. Buiten een hoop gebrom van dat apparaat
voel je dat apparaat ook wat trillen, maar goed, je moet er natuurlijk aan
wennen, denk ik zo. Nou, staat dat ding op standje 1, want dat moet door mijn
longarts langzaam worden opgevoerd. Dus het staat natuurlijk op een nog zwakke
stand.
Elk nadeel heeft ook
zijn voordeel, zeggen ze. Wat mij opviel was dat iedereen je vrij baan geeft en
iedereen je wil helpen. Wil je wat pakken, dan is het meteen ‘zal ik u even
helpen?’
Nou, ben ik geen lange
Goliath, dus als het de bovenste planken betreft, dan is dat wel fijn. Voor de
onderste planken heb ik liever geen hulp, want ik kijk altijd naar de
uiterlijke datum van de producten die ik koop en het is dan zo flauw om te
zeggen ‘wilt u een andere pakken?’ Het is natuurlijk
hartstikke lief van al die hulpvaardige engeltjes, maar zelf voel ik mij daardoor wel een
beetje ‘aan lager wal geraakt’, hoor.
Thuis heb ik alleen bij inspanning dat huisapparaat aan, want ik vind het toch
een hele belemmering rond te lopen met zo’n meterslange slang.
Ik ben al zo’n
onhandig geval en zie het vandaag of morgen nog gebeuren dat ik erover struikel
en met mijn snufferd op de vloer terecht kom. Zal wat zijn, dan heb ik straks weer
een probleem erbij.
Het was prachtig weer
vandaag, dus weer de stoute schoenen aangetrokken en opnieuw met mijn boliderollator
en dat mobiele geval op stap gegaan.
Heel brutaal (ze
kunnen me wat in het ziekenhuis) heb ik hem zelf op standje 2 gezet en dat gaf
me heel wat meer power. Dit keer naar de Lidl gelopen en daar weer wat
boodschappies gehaald. Kan niet al teveel meenemen, want dat apparaat staat in
mijn mandje en dat moet vrij staan, want anders gaat hij spoken. Dus de
boodschappies in een draagtas op de zitting. Maar goed, sta ik bij de kassa en
paniek. Begint dat ding opeens te piepen en te knipperen met een rood lichtje,
terwijl ik aan het afrekenen ben. Ja, ik kon niet meteen kijken wat er aan de
hand was, dus maar gauw afgerekend en verderop gekeken.
Stond er als melding ‘u
heeft geen lucht, controleer uw canule’.
Canule, wie, wat,
waar?? Zat ik eerst aan de onderkant te
knutselen, maar dat ding bleef maar piepen en knipperen. Bleek het aan de
aansluiting in het midden te liggen. Ja, ik denk dat door al die bewegingen die
je maakt die canule dan wat los komt te zitten. Dus die weer vastgezet en
gelukkig, het gedonder hield op.
Ik krijg er altijd zo de stuipen van als een nieuw apparaat opeens kuren gaat
vertonen en weet dan nooit zo gauw wat te doen.
Ik weet niet wat het
de laatste 2 maanden is, maar alles gaat mis.
Vanmorgen ook al problemen
met mijn smartphone. Geef pin 1 (de Puk-code). Wat is dat nou weer, heb ik
zeker weer per ongeluk wat aangeraakt.
Nou, overal zoeken
naar mijn Puk-code en gelukkig ‘gevonden’.
Even bevestigen en nee
hoor, kreeg weer de melding ‘uw pin 1-code komt niet overeen. ‘Nou, wat zal ik
nou dan weer beleven? Zeker een slip van de touch!
Dus opnieuw ingevoerd,
maar nee, weer dezelfde melding. U heeft nog 1 poging, nou lekker dan!
Puk-code, puk-code, waar vind ik dan de juiste Puk-code, heb ik dan wat
gewijzigd dat die Puk-code niet meer klop?. Nou, lichte paniek weer en dat als
je net je kijkers open hebt! Nou, dat wordt de provider bellen, dacht ik.
Eerst maar
eens gekeken op hun site bij veelgestelde vragen en wat zagen mijn kijkers?? Juist
ja, problemen met de Puk-code. Blijkt dus dat je bij de instellingen van je
provider op jouw site de Puk-code en Pincode kan vinden.
Pffff, was dat even
een opluchting zeg. Ik dacht alweer te moeten bellen en eeuwig in de wacht te
komen staan, want daar hebben bedrijven tegenwoordig een handje van. Eindeloos
doorverbinden en je wel tien minuten in de wacht te zetten onder het mom van ‘druk,
druk, we hebben het zo druk’. Daarom haat ik bellen tegenwoordig en vaak hang
ik ook gewoon op als ze me te lang laten wachten, want ik ben natuurlijk geen
malle Toos. Ik zoek dan gewoon weer een andere methode en dat is dan meestal
appen. Maar ja, is ook niet altijd alles, want dan krijg je weer zo''n dooie robot die niks snapt.
Enfin, de ellende was gauw verholpen en ik kon eindelijk aan mijn ochtendprogramma
beginnen.
Door al dat gedoe
natuurlijk helemaal in de war geschopt en pas om 11.30 uur kon ik eindelijk
naar buiten potjandosie nog an toe.Ik heb nu natuurlijk
ook nog extra tijd nodig met dat mobiele gedoe, dus eer je eindelijk buiten
loopt! Maar goed, ik moet ook maar leren alles wat langzamer te doen. Dat is
voor mij al een kwelling op zich, want dat zit helaas niet in mijn genen.
Net mijn gordijn gerepareerd want een gordijnoogje was gebroken en dus moest ik op de trap. Ja, niet met mijn accessoires, want anders lig ik meteen beneden met die slangen. Het was voor mij een hele onderneming, maar gelukt en ik trotse pauw, want ik had het toch maar weer gefikst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten