Vandaag

donderdag, 7 juni 2018

Vandaag maar een douchestoel besteld, wordt morgen hopelijk bezorgd. Kan ik tenminste rustig zitten onder het douchen, want dat staan is nu allemaal best wel vermoeiend.

Stem is nog steeds niet terug en het is ook nog erg belastend om te praten. Hoop maar dat het nog goed komt en ik mijn stem terugkrijg. Moet met een paar dagen terugkomen en anders is het blijvend, zei de thoraxchirurg, want dan is de zenuwbaan van de stembanden geraakt. Laat ik er niet aan denken dat dit blijvend is, zo vermoeiend, bah! Er is nog een hoop gereutel en ik denk dat er nog veel slijm zit, maar ik kan niet goed doorhoesten, dus misschien is daarom mijn stem ook weg. Even afwachten dus.

Suzette geeft ook weer zo over van de chemo. Heb zo met haar te doen en jee, wat word ik soms toch depri van alles. Het houdt allemaal maar niet op en ik ben vaak zo moe van dat vechten tegen de bierkaai. 

Er komt geen einde aan al die ellende. Wat kan je wereld toch opeens in elkaar storten! Van de ene op de andere dag is het vechten voor je leven en is niets meer belangrijk dan alleen dat.
Mijn grootste verdriet en pijn is toch wel Suzette's toestand. Zou alles van haar willen overnemen en gun haar nog zoveel fijne jaren van geluk met haar Jantje. Zij hebben elkaar nog, ik zal niet zo gauw gemist worden, dus ik zou mijn leven voor haar willen geven. Maar wie ben ik? Ik heb het niet voor het zeggen, ik ben gewoon maar een miezerig mensje dat niets te vertellen heeft.

Veel bezoek gehad vandaag van allerlei buurtjes, zo lief allemaal en dat doet dan ook weer goed.

Ik slaap nog wel veel, val gewoonweg steeds in slaap, maar mijn lichaam zal dat wel nodig hebben, denk ik zo. Alles lijkt soms een grote nachtmerrie waar maar geen einde aan komt.