zaterdag 20 november 2021

Eens even cynisch zeggen wat ik denk!

 


Tegenwoordig schaam ik me vaak dood een Nederlands staatsburger te zijn. Als ik zie hoe sommige landgenoten zich gedragen tegenover hulpverleners, dan loopt het schaamrood me naar de kaken.
Ik kan niet anders constateren dat we een oververwend luxe volkje zijn, dat bij het minste geringste durft te praten over rechten, zonder er ooit maar even bij stil te staan dat we ook nog eens plichten zouden kunnen hebben.

Een volkje van een hoop nooit volwassen geworden kleine kinderen, die waarschijnlijk nog nooit wat ernstigs hebben meegemaakt in hun leven en bij het geringste gaan krijsen als ze maar denken dat hun speeltjes worden afgepakt. Ikke, ikke, ikke, aan iets anders kunnen we niet denken in dit land. Het gaat alleen maar om ikke en eens aan een ander denken, oh, daar hebben we nog nooit van gehoord, stel je voor.
Gisterenavond weer zo’n hersenloos geval moeten aanhoren over het verbod op vuurwerk, omdat anders onze hulpverleners weer extra belast kunnen worden.
En nee, het was geen jongere, maar een volwassen vent, waarvan zijn speeltje waarschijnlijk zou worden afgepakt. Tante Klaartje zijn antwoord op het verweer betreffende van weer een extra overbelasting van ziekenhuizen en hulpverleners mocht er vuurwerk afgestoken mogen worden ‘ja, nou én, dat is toch de schuld van de regering!’

Dat het de schuld van de regering is met haar eeuwige bezuinigen van de zorg en politie, ja, daar ben ik het volledig mee eens. Maar wat kunnen die hulpverleners eraan doen, die zich elke dag uit de naad werken om iedereen te kunnen helpen? Het ergste is dat dat soort figuren ook nog voor in de rij staan als ze medische hulp nodig hebben, terwijl ernstig zieke mensen als kankerpatiënten, nierpatiënten, hartpatiënten, MS-patiënten etc. etc. maar moeten wachten en wachten op hun operatie of behandeling met alle ernstige gevolgen van dien dankzij dergelijke egoïstische figuren.
Misschien kunnen zulke lui van tevoren een verklaring ondertekenen, waarin ze verklaren af te zien van medische hulp wanneer ze dat nodig mochten hebben door hun eigen onverantwoordelijke gedrag en zo niet langer de IC’s en de bedden innemen van de ernstig zieke patiënten die niet om hun ernstige ziekte hebben gevraagd?

Een beschaafde discussie voeren met dergelijke figuren is niet eens mogelijk, want je wordt meteen belaagd met een zo agressieve en fanatieke woordenstroom, dat je er de koude rillingen van krijgt. Je zal en je moet gehersenspoeld en denken zoals zij. Doe je dat niet, dan krijg je doodleuk nog allerlei beledigingen naar je hoofd als dat je een hersenloos geval bent en je er niet in verdiept en dom naar de pijpen danst van de regering. Neem je het op voor de hulpverleners, dan krijg je vaak nog het domme antwoord ‘nou én, ze hebben toch zelf die baan uitgekozen!’ 
Alsof dat een rechtvaardiging is om ze te mogen bekogelen, naar het leven  te mogen staan, ze te beledigen en te bedreigen en ze overspannen te laten worden door jouw egoïstische gedrag. Oh, het is wel een rechtvaardiging natuurlijk, want de politie slaat er ook altijd zomaar op los, je hebt helemaal niks gedaan en ze slaan je zomaar in elkaar, hoor. Nou moe, dat ik dat toch ook niet begrijp!
Ik snap er trouwens niets van dat ze voortdurend trachten een ander maar zo agressief te overtuigen van hun denkwijze. Waar zijn ze eigenlijk bang voor? Alleen te staan of zo?

Wat mij ook zo kan irriteren is dat mensen een vergelijking durven trekken met de jodenvervolgingen en jodensterren en ik vraag me af of dergelijke mensen wel beseffen wat het inhoudt elke minuut van de dag te moeten vrezen te worden opgepakt, naar een concentratiekamp te worden gestuurd of te worden vergast?? O ja natuurlijk, door al die tijdelijke coronamaatregelen moeten er een hoop mensen nu natuurlijk ook vrezen voor hun leven, dat is waar!!! Dat ik dat toch niet begrijp!

Het centrum van een stad helemaal tot puin slaan en een ravage aanrichten van heb ik jou daar, waar de gemeenschap dan weer financieel voor mag opdraaien, ach, dat moet allemaal kunnen natuurlijk, want recht hier en recht daar en de grondwet, bla, bla, bla!
En natuurlijk moesten er weer gewonden door die rellen naar het ziekenhuis en natuurlijk weer met voorrang! 

Ja, ik weet het, het is iedereens recht zich te laten vaccineren of niet, maar val een ander niet voortdurend zo agressief lastig met jouw ideeën erover. Ik ben best bereid een eerlijke discussie te voeren over vaccineren of niet vaccineren, over vuurwerk afsteken of over een vuurwerkverbod, maar dan wel op een respectvolle wijze voor elkaars mening.
Alhoewel, ik heb wel wat anders aan mijn hoofd met mijn strijd tegen mijn ziekte,  dan daar steeds maar weer ongewild toe gedwongen te worden

Misschien komt er een dag dat sommige figuren ook eens moeten vechten voor hun leven en dan pas kunnen invoelen hoe het voelt te moeten wachten en wachten op je operatie of broodnodige behandeling, omdat de ziekenhuizen het niet meer aankunnen! 
Oh, maar dat is natuurlijk ook niet waar, ik ben
  natuurlijk weer zo dom dat ik dat geloof en in de leugens trap van al die medici!!!

Pffff, ik leer het ook nooit, wat ben ik toch een sukkel!

vrijdag 12 november 2021

Van de drukpers gerold

Lieve allemaal,

Tot mijn grote trots is vandaag  mijn nieuwste en zesde gedichtenbundel 'En niemand weet' van de drukpers gerold.
De gedichtenbundel kost slechts 12,50 euro en is te bestellen middels de link

https://www.mijnbestseller.nl/site/?r=userwebsite/bookdetails&id=277750 

alsmede bij elke erkende boekhandel en/of bij online websites als Bol.com, Amazon.nl, etc.




Samenvatting

‘En niemand weet’ is alweer de zesde gedichtenbundel van Ingrid E. Noppen, die in het jaar 1951 in een woonhuis in de stad Rotterdam werd geboren. De bundel bevat 85 uiteenlopende gedichten, die zijn ontstaan uit haar observatie van de wereld om haar heen, alsmede uit haar innerlijk beleven en ondergaan van het leven. Ook haar voortdurende verlangen te kunnen zien voorbij de einder en haar regelmatig wegdromen in andere sferen heeft haar ook deze keer weer menigmaal geïnspireerd tot het schrijven van deze bundel. Eerder schreef zij de gedichtenbundels ‘Vlinders van brokaat’, Cantates van de wind’, ‘Wat wil je dat ik je vertel?’, ‘En nu het stil geworden is’ en ‘Voorbij het zicht’.

Specificaties

AuteurIngrid E. Noppen
TaalNederlands
BindingsvormPaperback
Formaat148 x 210mm
KleurZwart/wit
ISBN9789403641379
Verschijningsdatum07-11-2021
GenreLiteratuur > Poëzie


zondag 7 november 2021

Mijn dierbare zus

 

Ach, mijn lieve, dierbare zus, vandaag is je sterfdag en vanmorgen werd ik al wakker met jouw beeld op mijn netvlies. Ik wilde je herinneren in je mooie dagen, maar steeds weer zag ik jouw kale koppie van de chemo op mijn netvlies. Je was je eigen dood aan het voorbereiden en ik voelde zo'n verschrikkelijke machteloosheid en had mijn eigen leven willen geven om jou te redden. Waarom jij, lieverd, waarom jij. Het scheurt nog elke dag mijn hart uiteen. Je wilde nog zo graag leven, had nog zoveel mooie dromen, maar het werd je niet vergund. Je had zoveel meer dan mij om voor te leven. 

Ik denk aan jou en aan mama en de hechte band die we hadden door alles wat we hadden meegemaakt. Niemand heeft dat ooit kunnen verbreken, lieverd. Ik wil aan jullie denken aan hoe en wie jullie waren, aan de momenten waarop we samen konden gieren van het lachen en de tranen daardoor gewoon over onze wangen biggelden. 

Ach lieverd, wat jouw dood teweeg heeft gebracht en hoe ik in het diepste dal van mijn leven opeens lucht werd voor sommige mensen waarvan ik het nooit verwacht had, omdat ik voor het eerst van mijn leven eens voor mezelf opkwam en me niet, nooit meer wilde laten behandelen als een stuk vuilnis.
Het heeft me naast mijn verdriet om jou vreselijk veel pijn gedaan, maar ik heb er geen spijt van eindelijk voor mezelf te zijn opgekomen. Voor jou vind ik het wel verschrikkelijk, want het zou je ontzettend veel pijn hebben gedaan, maar het is niet anders, lieverd.
Ik moet door met mijn eigen leven en dan vooral voor jou. Jouw dood mag nu eenmaal niet voor niets geweest zijn en ik leef de dagen enkel en alleen nog maar voor jou.

Alles wat ik wens is dat je nu bij mama bent en dat jullie gelukkig zijn ergens op het mooiste plekje dat er is. En ik hoop dat jullie een beetje trots op me kunnen zijn hoe ik toch met de moed der wanhoop probeer te leven.