Met mijn hersenpan

Ach jeetje, de vrouw van een buurman op een verdieping onder mij zat in een verzorgingstehuis en hij ging haar dagelijks opzoeken. Eergisteren werd ze opeens erg ziek en nu werd ze gisteren met spoed op de IC opgenomen met corona en moest hij vanmorgen al .afscheid nemen. Zo met hem te doen.        
Maar nu word ik dus zelf ook wel angstig, want het komt nu wel erg dichtbij.
Hij heeft hier in het gebouw toch alles aangeraakt en stond ook in de lift met je, etc.     
Niet dat ik nu, na het verlies van al mijn dierbaren, nog zoveel heb om voor te leven, maar het idee dat als ik het krijg, ik kan stikken met die longziekte van mij, dat vind ik geen prettige gedachte. De vraag is of ze jou ook nog wel opnemen wanneer ze eventueel pijnlijke keuzes moeten maken.

Ik draag al constant plastiek weggooihandschoentjes wanneer ik boodschappen moet doen of de deur uitga om naar de post te kijken, maar misschien moet ik nu toch ook een mondkapje gaan dragen, want voor mij kan een besmetting dodelijk zijn. Ook loop ik voortdurend met een flesje ontsmettingsmiddel, maar dat deed ik al lang voor corona haar intrede deed, dus dat is niks nieuws, Verder heb ik thuis ook een grote fles staan en vraag ik de mensen eerst even hun handen daarmee te doen als ze hier noodgedwongen moeten zijn.

           
Ik ben ook voortdurend thuis tenzij ik boodschapjes moet doen en dan ga ik heel vroeg, zodat ik niet geheel in de ergste drukte kom. Het valt mij toch ook nog op dat er van die ongeduldige mensen zijn die toch boven op je snufferd gaan staan in de supermarkt, omdat ze zo nodig iets nodig hebben waar jij wat aan het zoeken bent. Verder doe ik zoveel mogelijk mijn aankopen via internet, dat is mij nu nog het veiligst.   
Gelukkig houden ze zich in dit complex goed aan de regels en ja, die buurman kon ook niet weten dat zijn vrouw besmet was.

Ik hoop wel dat deze toestand niet al te lang gaat duren, want zo langzamerhand voel je je een gevangene in je eigen huis en nog even en je gaat tegen jezelf praten. Doordat ik nu ook zo goed als geen afleiding heb komen alle nare herinneringen in volle hevigheid vaak naar boven en kan ik dat nu niet ontlopen door naar buiten te gaan of te gaan winkelen en daar heb ik het wel erg moeilijk mee.

Het is ook zo verschrikkelijk saai allemaal, maar ja, we moeten ons wel aan de regels houden willen we dat deze ellende z.s.m. kan worden ingedamd. Gelukkig bellen we als onderlinge bewoners elkaar nog geregeld en kunnen we weer even sociaal kakelen.

Ook de huisartsenpost is gesloten hier  en nu gebeurt alles telefonisch en komt de dokter alleen als het een spoedgeval betreft. Logisch natuurlijk, want zo’n huisartsenpost kan ook al gauw een besmettingshaard worden met zoveel mensen in die wachtruimtes.

Vooral die hulpverleners neem ik wel mijn petje af, hoor, want ze staan er toch maar met z’n allen voor ons!

Nu is het maar te hopen dat, als dit alles voorbij is, de regering eindelijk eens haar portemonnee trekt om ze financieel te belonen, want aan die mondelinge bedankjes die niks kosten hebben ze straks niks.

Verder hoop ik van harte dat de regering haar lesje meer dan geleerd heeft, want dankzij hen is het nu 1 grote noodtoestand in al die ziekenhuizen en moeten al die medische hulpverleners dat maar proberen op te lossen.

Want wie, o wie, moest in het verleden zo nodig zoveel ziekenhuizen sluiten met de gedachte dat we onaantastbaar waren voor welke toekomstige crisis dan ook? Wie heeft voortdurend al die bezuinigingen doorgedrukt in de zorg, zodat  het medisch personeel en straks de burger daar de dupe van is? Zij zijn het immers die nu, onder enorme stress, al die patiënten maar moeten zien te herbergen en allerlei oplossingen moeten bedenken als IC-ínrichtingen in hotels en zelfs in vervoersbussen!       

En waarom hebben we ons zo onafhankelijk gemaakt van andere landen, zodat er nu voortdurend overal een medisch tekort aan is en Jan met de pet daar onder moet lijden? Omdat Nederland zoals gewoonlijk altijd maar voor een duppie op de eerste rang wil zitten!

Gewoon weer onze eigen fabrieken openen en ons zo gauw mogelijk weer onafhankelijk maken, wat ook meteen weer voor een enorme werkgelegenheid kan zorgen!   
Maar goed, ik zal het wel allemaal verkeerd zien met mijn gewone hersenpan!

Wel denk ik dat een dergelijke ramp weleens nodig is om de mensheid weer eens met beide benen op de grond te zetten, want we nemen alles altijd maar als vanzelfsprekend aan en zijn er zo aan gewend dat alles altijd maar moet kunnen.

Genoeg gekakeld, ik ga weer even mijn dagelijkse rustuurtjes houden.

Ik hoop van harte dat jullie allemaal gevrijwaard blijven van dat verschrikkelijke virus en dat deze ramp gauw achter de rug zal zijn. Sterkte allemaal!