Speciaal geschreven voor al die mensen in verzorgings- en verpleegtehuizen, die door de coronacrisis in isolatie zitten:
HOELANG DAN NOG?
Niet een omhelzing
geen kus, geen hand
zelfs geen anderhalve meter afstand
maar jij achter gesloten ramen
en binnen de betonnen muren
dondert het tikken van de uren
voelt alleen zijn meer dan verlaten
is er dat murmelen in het niets
zoveel voelbaarder dan gisteren
koud, kouder jouw huid
te lang al onaangeraakt
hunkerend naar
al was het maar
een vluchtige aanraking
hier in de verte noem ik je
mijn woorden als in pluche dekens
getergd door een wanhopig weten
jij hoort ze niet
en onbeantwoord sjokt de tijd
hoelang, hoelang dan nog?
Ingrid E. Noppen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten