Bevolkingsonderzoek Borstkanker

 

Gisteren voldaan aan het bevolkingsonderzoek Borstkanker. Heb er heel lang over moeten nadenken, want van de vorige keer had ik dus gewoonweg een trauma opgelopen. Hoewel ik vriendelijk had gezegd rechts erg gevoelig te zijn in verband met de littekens van mijn longoperaties, had ik waarschijnlijk een beetje sadistisch aangelegde medewerkster getroffen, want is het gewoonlijk al geen pretje, zij ging tekeer alsof het haar lieve lust was.

Gevolg toen, meer dan een week een rechterborst vol bloeduitstortingen en enkele weken extra pijn van die littekens. Heb toen dat Rijksinstituut voor Volksgezondheid aangeschreven met mijn slechte ervaring en ook nog gevraagd of ze zo langzamerhand geen andere methode hebben dan dat middeleeuwse apparaat wat een ware marteling is voor een hoop deelnemers.

Het duurde niet lang of ik werd gebeld door een vriendelijke mevrouw die uitlegde dat dat martelapparaat nog het meest beetrouwbare is totnutoe.

Ze adviseerde me volgende keer te zeggen dat ik die longoperaties heb gehad, zodat ze er rekening mee kunnen houden. Ik zei haar dat ik dat al gezegd had, maar dat die medewerkster mij aardig sadistisch leek, want zo erg had ik het nog nooit meegemaakt. Uiteindelijk heb ik er dus lang over gedaan om een beslissing te nemen wel of niet te gaan, want alleen al bij de gedachte er naar toe te moeten, kreeg ik bijna spastische benen. Maar ja gezien mijn ziektegeschiedenis besloot ik toch maar te gaan en afgelopen woensdag ging ik dus trillend als een rietje erheen. Het bleek een mobiele wagen op een parkeerplaats te zijn

Het eerste obstakel kondigde zich al gauw aan. Jk moest een trap op! Voor mij al een hele uitdaging natuurlijk, maar goed, ik ben nooit een opgever geweest, dus gewoon de tijd nemen en hupsakee. Stond niets over in de papieren, wat me toch wel verstandig lijkt, want er zijn genoeg mensen die slecht ter been zijn of net als ik een ziekte hebben die traplopen bemoeilijkt. Het duurde niet lang of ik werd al geroepen. Ik moest mijn bovenlijf ontbloten, maar voor die mevrouw kon beginnen heb ik haar eerst eens even mijn relaas van de vorige keer verteld en dat ik dat geen tweede keer wilde. Ik moet zeggen dat zij het vervolgens heel netjes en voorzichtig heeft aangepakt. Toch schoten de tranen nog in mijn ogen toen zij bezig was met de kant van mijn littekens. Maar goed, na alles wat ik al heb meegemaakt, heb ik toch wel een hoge pijngrens en even kiezen op elkaar dus. Het enige vervelende vond ik haar slechte adem waar geen ontkomen aan was als ze zo dicht met je lichaam bezig zijn. Dan te bedenken dat ik twee dingen haat en dat is slechte adem en vieze lijflucht!
Na afloop vroeg ze of het was meegevallen en dat heb ik beaamd.

De martelgang wat verlichten kan dus duidelijk wel. Anno 2024 snap ik echter niet dat ze zo’n martelwerktuig nog steeds niet hebben kunnen vervangen door iets dat net zo betrouwbaar of meer betrouwbaar is. Ik heb het sterke vermoeden dat het ook hier om een geldkwestie gaat        .
Enfin, ik hoopte dus zeker deze keer geen blauwe borst over te houden of wekenlang weer pijn van die littekens.

Opgelucht dat het achter de rug was werd ik naar het zo krappe kleedhokje terug gedirigeerd.

O fijn, er stond een stoeltje, dat kon ik goed gebruiken bij het aankleden!
Ik pakte mijn kleding van de kapstok en wilde gaan zitten.  Nou ja zeg, wat was dat dan? Ik viel dubbelgevouwen achterover op mijn rug en nek en daar lag ik dan te au’en.           
Het stoeltje bleek een klapstoeltje te zijn en was achter mijn rug klaarblijkelijk geruisloos ingeklapt. Zou ik geen pimpelpaarse borst oplopen dit keer, dan wel een blauwe rug en nek. Niemand hoorde ook mijn gekerm, want die kleedhokjes waren afgescheiden met een wand en een eindje van die onderzoeksruimte. In elk geval heb ik mezelf weer kreunend overeind gehesen, want ik wist 1 ding, ik wilde daar nu helemaal zo gauw mogelijk weg. Was helemaal klaar met die flauwekul! Thuis meteen aan de oefening gegaan met mijn hals en rug om de boel zo soepel mogelijk te houden, want dat lijkt me altijd de beste optie. Mijn nek voelt nog het ergste en ik probeer de boel wat te verlichten met warme douches, oefeningen en paracetamol.. Gezien de enorme smakkerd valt de schade me nog mee, maar leuk is anders, hoor.         

Volgende keer weer gehoor geven aan het bevolkingsonderzoek?? Ik weet het even niet, heb er in elk geval waarschijnlijk weer een trauma bij!