Ommezwaai

Deze week de ene na de andere verwarde droom waar ik geen touw aan kan vastknopen. Vannacht bijvoorbeeld woonde ik in het huis met een vreemde man. Hij zag mij en ik zag hem, maar we negeerden elkaar gewoon en hielden ons allebei bezig met ons eigen leventje en ik zat er ook niet mee. De man komt mij in het echte leven ook helemaal niet bekend voor, dus wie dat mocht wezen, zou het niet weten.

De nacht daarvoor droomde ik dat een neef van mij (heb ik al lang geen contact meer mee) was overleden.

Toen zijn vrouw even weg was, ging ik stiekem de rouwkaart zitten lezen, want ik wilde niet dat zij zag dat ik geïnteresseerd was.

Verder droomde ik in diezelfde droom ook van een klein donker mannetje, dat van het toilet kwam en ik dacht ‘jee, als hij maar geen grote heeft gedaan en dat het er nu stinkt.’     

In elk geval, het gaat er de laatste twee weken dus zo aan toe in mijn nachtrust, allemaal verwarde dromen. Het zal er wel mee te maken hebben dat ik weer zoveel aan mijn hoofd heb gehad de laatste tijd en ook die opwinding over die regendouche deed er geen goed aan natuurlijk.

Nu ben ik sinds een paar dagen ook een nieuwe weg ingeslagen, waarin ik definitief heb willen afrekenen met bepaalde toestanden, die  mijn  leven al veel te lang getekend hebben. Ik heb getracht alle dingen en mensen die nooit een positieve bijdrage hebben geleverd aan  mijn wezen, voorgoed uit te bannen en ook niet meer toe te laten.

Ik ben er eindelijk achter waarom ik waarschijnlijk zo ziek ben. Net als mijn overleden moeder en zus heb ook ik  een leven lang alles maar met de mantel der liefde bedekt en geslikt en gepikt en me laten misbruiken en  daar wil ik nu voor eens en altijd mee afrekenen, dat moet gewoon afgelopen zijn. Voor mijn moeder en zus is het helaas te laat (goh, wat mis ik ze toch nog elke dag!), maar ik wil een totale ommezwaai maken en heb al flink de bezem gehaald door al mijn toestanden en contacten. Zo ben ik al drastisch bezig geweest mijn contactenlijst smartphone te verschonen, want met die kleine toetsjes is een misser ook zo gemaakt of er staat opeens een totaal andere tekst. Zo stuurde ik per ongeluk een whatsappie naar een persoon, waar ik al geen doen meer mee wil hebben en dus is dat vervelend als je daarachter komt. Ook eigen schuld, dikke bult, want dat soort dingen moet je altijd meteen doen en niet uit gemakzucht maar laten verslonzen.

En ik moet zeggen, na eens flink gebezemd te hebben was het alsof ik voor het eerst van mijn leven kon ademen en voel ik mij zoveel lichter.     
Zal het zo gemakkelijk blijven gaan? Nee, natuurlijk niet, je karakter en persoonlijkheid verander je niet opeens, dat kost tijd.

Ik heb daarin dus nog een lange weg te gaan, maar goed, het begin is gemaakt en ik voel me er een stuk beter bij. En nu ik kan genieten van mijn heerlijke regendouche spoelt alles misschien wat gemakkelijker weg (hihi!).

En wie zich niet thuis voelt bij mijn nieuwe mens-zijn, die moet gewoon lekker wegblijven en daar zal ik niet rouwig om zijn, want die hoort gewoon niet meer thuis in mijn leven.

Je kan beter helemaal alleen door het leven stappen, dan een bron van ergernis van andere mensen hebben!

Maar eerlijk gezegd, het valt me wel op dat er juist allemaal nieuwe mensen voor in de plaats komen en het is een leuke verrassing dat mee te maken.

Gisterenavond ookk weer lang zitten appen met de vrouw van mijn lievelingsneef in Groningen, waar ik altijd gezellig mee kan babbelen. Dat vind ik wel jammer dat mijn neven en nichten van mijn moeders kant zo ver weg wonen, want daar heb ik altijd wel dat geborgen familiegevoel bij. Door de afstand zien we elkaar veel te weinig, maar met belangrijke familiegebeurtenissen trachten we altijd wel aanwezig te zijn en dan is het 1 grote familiereünie.

Het zou leuk zijn als we zomaar bij elkaar konden aanlopen om een bakkie te doen, maar helaas.

Ik kijk naar buiten, het weer kijkt me zo somber aan, maar mijn gemoed voelt wat verlost van zoveel ballast en wie weet, wie weet zal het meewerken mijn ziekte te verslaan.