Een groot ei op mijn bol !

Dankzij mijn zusje Anneroos toch nog hele gezellige kerstdagen gehad bij haar in Heiloo en wat een verrassing, ook nog kerstcadeautjes. Maar oh, oh, teruggekomen met een dikke bult op mijn hoofd en een bont en blauwe reechterbil en rug. Wilde vanmorgenvroeg even kijken hoe laat het was op mijn horloge, grote licht aangedaan en daarna weer in bed gestapt, maar wat een verschrikkelijk klap, op de een of andere manier, ik weet niet hoe, maar ik viel uit bed, met mijn hoofd op een kunststofbak (gelukkig liepen de hoeken daarvan rond, maar wel stukken er vanaf door de klap!) en toen op mijn rug en bil. Zo een klap, dat Rosie op de klap afkwam en mij daar kreunend aantrof. Ze ondernam meteen actie met ijsblokjes in een washandje en bovenop mijn hoofd. Gelukkig geen gat, want ik was al bang weer naar het ziekenhuis te moeten. Wel een dik vet ei op mijn bol en een pijnlijke rug en bil. 

Sindsdien zware hoofdpijn, maar goed, dat los ik steeds op met paracetamol. Heb ik natuurlijk weer. Ze zei dat er zoveel mensen in dat bed hadden geslapen en niemand was dat ooit overkomen. Ik heb ook al eerder in dat bed geslapen en nooit a problem, maar nu dus wel. Ze dachten daar boven zeker, het wordt weer eens de hoogste tijd om een vuilniszak op jouw bol te gooien! Maar goed, het waren wel gezellige kerstdagen en ze had zelf overheerlijke kokoscake gebakken en tiramisu gemaakt (ik kan haar zo opgegeven voor 'Heel Holland bakt', maar toen ik dat zei kreeg ze meteen paniekerige stuipen 'nee hoor, niet doen'. Kreeg ik nog heel wat van mee voor thuis inclusief nog een biefstuk die ik bij thuiskomst meteen in de pan heb gebakken en opgepeuzeld.

De kerstmannetjes hadden ook nog leuke kerstcadeautjes onder de boom voor me gelegd en gelukkig had ik voor iedereen ook cadeautjes meegebracht, want ik kom nooit graag met lege handen! Ook nog heerlijk gegeten, want ze hadden allemaal heerlijke dingen gemaakt en gekocht, maar poeh, poeh, ik heb niet zo’n grote maag, dus ik zit al gauw vol. Ik moet altijd zo eten dat er eigenlijk nog een hapje bijkan, want anders word ik beroerd. Vanuit die ervaring stop ik dan ook altijd op tijd met nog meer versmaden, want anders zit ik de hele verdere avond en nacht met de gebakken peren.  

Vanmiddag om 13.30 uur weer huiswaarts gegaan (moet altijd voor donker terug zijn, want ik heb last van nachtblindheid)  en het was heerlijk weer eens zo’n lange rit te maken, want het geeft mij altijd zo’n gevoel van vrijheid en ik heb zeker geen hekel aan autorijden.

Ik had lang getwijfeld of ik wel zou gaan, maar ben toch blij dat ik uiteindelijk toch met de kerstdagen besloot aan haar uitnodiging gehoor te geven en ik niet thuis met al mijn verdrietige herinneringen alleen ben gebleven. Het leidt toch af en dat is goed. Onderweg wel weer een traantje moeten laten, want dan denk je toch weer aan alle ellende die de afgelopen twee jaar gepasseerd is.

Nu ga ik wel even rusten op de bank, want ik ben weinig aan mijn broodnodige rust toegekomen en ik ben nu wel erg moe.
Dus even lekker relaxen op de bank en voor de buis!