Werkt mijn eigen behandeling waar overigens niemand geloof aan hecht, dan toch haar vruchten af???
Vanmorgen weer voor controle geweest en gelukkig ook dit keer geen nieuwe vlekken te zien.
Ik had destijds gelezen dat kanker gek op suiker is en als dat zo is dan moet het dus zuur haten, was mijn redenering.
Vanaf dat er bij mij longkanker werd geconstateerd drink ik dus elke morgen pure, zelf uitgeperste, citroensap van 2 citroenen. Daarnaast drink ik ook nog aangelengde appelazijn, dus per dag krijg ik zo heel wat zuur binnen. Ja, het is vreselijk zuur allemaal, maar ook daar wen je aan en als ik erg dorst heb verlang ik nu zelfs naar citroen. Ik drink al dat zure gedoe wel door een rietje, want ik wil natuurlijk geen aanslag plegen op mijn tanden.
Verder mijd ik zoveel mogelijk het gebruik van suiker. Natuurlijk eet ik best wel af en toe iets lekkers of een gebakje, maar ik beperk dat zoveel mogelijk.
Na de chemo en bestralingen heb ik ontzettend veel last van tintelingen in mijn handen en vaak ook in mijn voeten die erg storend zijn en mijn longspecialist vreest dat mijn zenuwbanen door de bestralingen beschadigd zijn.
Daarvoor is geen herstel mogelijk en daar zal ik dus mee moeten leren leven (bah!). Is geen pretje met grote regelmaat met slapende handen en voeten te zitten, hoor!
24 maart a.s. moet ik trouwens terugkomen voor het aanmeten van een kastje, want hij wil uitsluiten dat ik aan slaapapneu ben komen te lijden door al die behandelingen. Dat kastje moet je dan tijdens de slaap dragen en de volgende morgen voor 10.00 uur terugbrengen. Op 15 april a.s. hoor ik dan weer de uitslag van mijn longspecialist. Dus nou ja, weer wat nieuws. Ik ben zo langzamerhand een grote ervaringsdeskundige wat betreft ziektes en aandoeningen.
Moest ook nog bloedprikken en daarna kon ik eindelijk weer opgelucht naar huis. Als mensen het over een ziekte hebben, durf ik niet eens meer te reageren, want 9 van de 10x heb ik het gehad of lijd ik eraan en dan zouden ze nog denken 'heb je haar weer, die denkt dat ze van alles heeft'. Dus hou ik zoveel mogelijk altijd wijselijk mijn mond als het daarover gaat.
Ik denk dat mijn vader van mij een afraffelproject heeft gemaakt, een zogezegd vluggertje, want ik ben gewoon niet goed afgewerkt!
Maar goed, ik moet niet klagen, want alweer geen nieuwe vlekjes en zelfs mijn longspecialist kreeg een beetje meer hoop dan anders.
Vertel ik medici of andere mensen over mijn methode, dan kijken ze me allemaal verontwaardigd aan en mijn huisarts zei 'nou, het is nooit wetenschappelijk bewezen, maar ik verbied het je niet, want het is in elk geval een enorme vitamineshot.'
Nou, voor mij hoeft het ook niet wetenschappelijk bewezen te zijn, ik doe gewoon wat mijn intuïtie mij vertelt en gezien het resultaat tot nu toe hou ik me daar maar even aan.
Ik zou willen dat ik Suzette toen die citroenen had kunnen laten innemen, maar ja, ik had daar helaas niets over te zeggen, want haar man wist immers altijd alles beter!!! Ze is er nu niet meer en daar heb ik het nog elke dag zo moeilijk mee. Ik had mijn leven voor haar willen geven, maar wie ben ik? Ik heb nu eenmaal niets te vertellen! Ik ben nu eenmaal de eeuwige loser die altijd alleen maar in onmacht moet toezien hoe al het dierbare en waardevolle in mijn leven wordt weggenomen en waartegen ik niets kan doen.
In elk geval, ik ben weer thuis en kan met die longen er weer 3 maanden tegen.
En nu, nu ga ik weer mijn citroenen uitpersen en opdrinken en vanavond die o zo zure appelazijn (die ruikt wel erg sterk, hoor!).
Vanmorgen weer voor controle geweest en gelukkig ook dit keer geen nieuwe vlekken te zien.
Ik had destijds gelezen dat kanker gek op suiker is en als dat zo is dan moet het dus zuur haten, was mijn redenering.
Vanaf dat er bij mij longkanker werd geconstateerd drink ik dus elke morgen pure, zelf uitgeperste, citroensap van 2 citroenen. Daarnaast drink ik ook nog aangelengde appelazijn, dus per dag krijg ik zo heel wat zuur binnen. Ja, het is vreselijk zuur allemaal, maar ook daar wen je aan en als ik erg dorst heb verlang ik nu zelfs naar citroen. Ik drink al dat zure gedoe wel door een rietje, want ik wil natuurlijk geen aanslag plegen op mijn tanden.
Verder mijd ik zoveel mogelijk het gebruik van suiker. Natuurlijk eet ik best wel af en toe iets lekkers of een gebakje, maar ik beperk dat zoveel mogelijk.
Na de chemo en bestralingen heb ik ontzettend veel last van tintelingen in mijn handen en vaak ook in mijn voeten die erg storend zijn en mijn longspecialist vreest dat mijn zenuwbanen door de bestralingen beschadigd zijn.
Daarvoor is geen herstel mogelijk en daar zal ik dus mee moeten leren leven (bah!). Is geen pretje met grote regelmaat met slapende handen en voeten te zitten, hoor!
24 maart a.s. moet ik trouwens terugkomen voor het aanmeten van een kastje, want hij wil uitsluiten dat ik aan slaapapneu ben komen te lijden door al die behandelingen. Dat kastje moet je dan tijdens de slaap dragen en de volgende morgen voor 10.00 uur terugbrengen. Op 15 april a.s. hoor ik dan weer de uitslag van mijn longspecialist. Dus nou ja, weer wat nieuws. Ik ben zo langzamerhand een grote ervaringsdeskundige wat betreft ziektes en aandoeningen.
Moest ook nog bloedprikken en daarna kon ik eindelijk weer opgelucht naar huis. Als mensen het over een ziekte hebben, durf ik niet eens meer te reageren, want 9 van de 10x heb ik het gehad of lijd ik eraan en dan zouden ze nog denken 'heb je haar weer, die denkt dat ze van alles heeft'. Dus hou ik zoveel mogelijk altijd wijselijk mijn mond als het daarover gaat.
Ik denk dat mijn vader van mij een afraffelproject heeft gemaakt, een zogezegd vluggertje, want ik ben gewoon niet goed afgewerkt!
Maar goed, ik moet niet klagen, want alweer geen nieuwe vlekjes en zelfs mijn longspecialist kreeg een beetje meer hoop dan anders.
Vertel ik medici of andere mensen over mijn methode, dan kijken ze me allemaal verontwaardigd aan en mijn huisarts zei 'nou, het is nooit wetenschappelijk bewezen, maar ik verbied het je niet, want het is in elk geval een enorme vitamineshot.'
Nou, voor mij hoeft het ook niet wetenschappelijk bewezen te zijn, ik doe gewoon wat mijn intuïtie mij vertelt en gezien het resultaat tot nu toe hou ik me daar maar even aan.
Ik zou willen dat ik Suzette toen die citroenen had kunnen laten innemen, maar ja, ik had daar helaas niets over te zeggen, want haar man wist immers altijd alles beter!!! Ze is er nu niet meer en daar heb ik het nog elke dag zo moeilijk mee. Ik had mijn leven voor haar willen geven, maar wie ben ik? Ik heb nu eenmaal niets te vertellen! Ik ben nu eenmaal de eeuwige loser die altijd alleen maar in onmacht moet toezien hoe al het dierbare en waardevolle in mijn leven wordt weggenomen en waartegen ik niets kan doen.
In elk geval, ik ben weer thuis en kan met die longen er weer 3 maanden tegen.
En nu, nu ga ik weer mijn citroenen uitpersen en opdrinken en vanavond die o zo zure appelazijn (die ruikt wel erg sterk, hoor!).
