Daar ben ik weer even!

dinsdag, 27 augustus 2018

Even maar wat op dit blog schrijven nu het ietsje beter gaat.

Nog zieker geweest van de 2^e chemo dan van de 1^e en sinds gisteren gaat het ietsje beter, maar nog wel steeds heel gauw misselijk en beroerd in maag en achter borstbeen. Heb erg veel behoefte nu weer aan frisse dingen en dit keer geen augurken, die kan ik opeens nu niet verdragen.

Van de week ook de Ergo afgezegd en de diëtiste, want wordt ook bekkie-af van al die hulpverleners die hier dagelijks op de stoep staan, je komt niet meer aan je rust toe, elke dag stond er wel eentje op de stoep. Hartstikke goed natuurlijk, want ze komen allemaal om jou te helpen en/of bij te staan, maar je komt niet meer aan je dagelijkse rust toe en steeds weer moeten kletsen, ik had het even gehad ermee. De logopedie belde ook op voor een afspraak, maar ook dat wil ik pas weer hervatten als ik helemaal van de chemo ben, want om nu met je beroerde lijf steeds naar die praktijk te moeten, dat zie ik niet zitten. Thans ook geregeld met de verzekering dat ik gebruik kan maken van een zorgtaxi wanneer ik daar behoefte aan heb en dat is zeker een goede optie wanneer ik straks 40 dagen lang op en neer naar het Erasmus MC moet elke dag voor die bestralingen.

Suzette is gisteren begonnen met haar eerste bestralingen van de 12 van haar hoofd en zij moet elke dag helemaal naar Leidschendam. Bestralen duurt maar een paar minuutjes, maar elke dag er naar toe moeten gaat je natuurlijk ook niet in de koude kleren zitten. Heb gelezen in de krant dat ze nu een nieuw apparaat hebben in Nederland waarvoor je niet elke dag meer hoeft te komen, maar ze hebben er maar 1 in heel Nederland, want die dingen schijnen – zoals gewoonlijk  - weer onbetaalbaar te zijn. Nou, met zoveel kankerpatiënten kom je natuurlijk ook niet gauw in aanmerking voor dat apparaat, temeer wanneer dat ding geplaatst is op een locatie die ook nog eens erg ver bij jou uit de buurt ligt. Wel erg jammer, want het zou een hoop overbelasting schelen met je zieke lijf.

Huishoudelijke hulp is vandaag hard bezig bij me. Galerij ziet er weer schoon uit, de badkamer weer helemaal uitgesopt en nu het toilet en het balkon nog. 

Allemaal zware dingen die ik nu zelf niet kan doen. Afstoffen kan ik zelf nog wel en stofzuigen doe ik in gedeeltes en vaak vanaf een stoel en ook strijken doe ik zittend en met pauzes.. 

Ben wel blij dat de huishoudelijke hulp nu in elk geval de zware karweitjes voor haar rekening neemt. Het is alleen elke week weer afwachten wie er komt, want het zijn steeds invalkrachten. Tot op heden  heb ik gelukkig goede krachten gehad, maar Suzette heeft wel slechte ervaringen met zo’n jonge meid, die elke keer weer een smoes heeft om niet te komen of de afspraak te verzetten. Dan maar liever die oudere krachten, die ik tot nu toe heb gehad, want die weten tenminste nog van aanpakken en van echt schrobben. Suzette heeft nu al weken geen huishoudelijke hulp door zo’n luie Marie en moet Jan alles weer voor zijn rekening nemen, terwijl die jongen zo langzamerhand ook op zijn laatste benen loopt.

Vanmiddag ga ik proberen zelf weer eens naar de supermarkt te gaan, want van al dat thuiszitten word je op den duur ook gestoord. Even eruit, al is het maar voor even weer tussen de mensen te zijn en jezelf weer mens te voelen.

Wil gewoon ook weer eens zelf mijn boodschappies uitzoeken, want iedereen staat hier wel voor me klaar, maar 9 van de 10x komen ze toch met het verkeerde thuis of van een ander merk dan wat je gewend bent. Maar goed, het is al lang heel lief dat iedereen dat voor me wil doen en ik ben er dan toch mee geholpen.

Zo, dat was dan weer het laatste nieuws vanuit hier.

Elke dag is er weer eentje en we blijven hardnekkig hopen en vertrouwen op wondertjes en vooral dan voor mijn lieve zus.