Om te beginnen gisterenmorgenvroeg
hier naar het Digitaal café in de bibliotheek gegaan. Ik moest een
Facebookpagina openen voor ons Inloophuis en dat lukte ook, maar het geval was
dat je eerst een account moest hebben (heb ik ook), waarna je dan een bedrijfspagina
kan openen. Nu wilde ik het niet op mijn eigen account doen, omdat ik in de
naaste toekomst dat FB-account wil overdragen aan de gastvrouwen van het
Inloophuis. Dus een nieuw account aangemaakt en daarna die pagina. Echter, ging
ik zoeken dan kwam dan de ene pagina tevoorschijn en dan weer de andere, wat
natuurlijk niet de bedoeling is, want dan worden de bezoekers helemaal horendol
en ik ook natuurlijk. Als ze zich aanmelden dan kunnen ze dus of op de ene
pagina aangemeld worden of op die andere! Enfin, van alles geprobeerd en
nagezocht op Google, het lukte me niet slechts 1 pagina tevoorschijn te krijgen.
Op dus naar het Digitaal café, want daar zitten natuurlijk allemaal deskundigen
op computergebied.
Ik werd al gauw
gehaald door een mevrouw en ik moest plaatsnemen aan een tafeltje, waaraan ook
nog een andere klant met zo’n deskundige zat.
Enfin, het werd een
gewauwel van jewelste en werd je niet horendol van je compjoet, dan wel van dat
gekakel om je heen. Nou, mevrouw ging aan de slag en moest zelf steeds op Google
en op Facebook speuren naar info, wat ik zelf ook al tig keer had gedaan. Alles
staat zo ingewikkeld vermeld, dat ik dus dacht dat het eraan lag dat ik een
daggie ouder wordt. Ze zat vervolgens van alles te knutselen op mijn compjoet,
maar dat werd helemaal niks dus en of die site nu nog in orde is, ik durf niet
eens meer te kijken. Na meer dan een half uur haalde ze de volgende klant op en
zei tegen mij even te wachten. Druk in de weer met die andere klant, kwam
vervolgens terug en zei dat ze een afspraak elders had en eigenlijk weg moest.
Of ik volgende maand bij die meneer aan de overkant van ons tafeltje me wilde
aanmelden, want misschien wist die het wel. Ik weet het niet, maar die was ook
al ik weet niet hoe lang met zijn klant bezig en zo te horen was dat ook niet
het je van het. Maar goed, had ze me nou meteen gezegd dat ze er geen verstand
van had, dan had ik me al die tijd kunnen besparen. Alles weer ingepakt (je
moest namelijk je eigen compjoetie meenemen!) en met de staart tussen mijn
benen afgedropen.
Teleurgesteld
thuisgekomen maar mijn mail gaan lezen.
Lees ik daar in een
mail van het ziekenhuis, dat mijn CT-scan op 22 maart niet door kan gaan in het
IJsselland, maar dat ik daarvoor naar Kralingen moest. Nu is er daar in
Kralingen bij die vestiging geen parkeerplaatsterrein en dus moet je in de
omgeving gaan speuren naar een parkeerplaatsje Dat is dan op de Oude Dijk, die
altijd volstaat met auto’s van werknemers en winkelende mensen. En als ik dan
een parkeerplaats vind, hoe ver moet ik dan lopen met mijn longziekte en
krakkemikkerige rug naar dat ziekenhuis? Vervolgens zou ik dan binnen een half
uur weer in het IJsselland moeten zijn voor een looptest en longfunctie en ik
zag de bui al hangen. Ik zou voor dood aankomen!!! Mijn rugwervels zijn ook al
doorgezakt, waar ik een Dexa-scan voor krijg op 10 februari. Op 21 februari
moet ook nog mijn hand geopereerd, nou, tante Kwakkel moet dan maar zien aan te
komen. Meteen gebeld naar de Radiologie en na minutenlang wachten kreeg ik een kattige
assistente aan de lijn met een inlevingsvermogen van nog minder dan een rund!
Nee, niks mee te
maken, ik moest en zou naar Kralingen. Nou, ik dacht het niet , dus de
longafdeling gebeld. Gelukkig, die assistente was er eentje van wat meer begrip
en nam contact op met de Radiologie. Nu kon ik wel in IJsselland komen, maar pas
medio mei, want de CT-scan in het IJsselland was stuk. Dus mijn controle longkanker
met weken uitgesteld, maar ja, het kan helaas niet anders.
Daarna mijn post
opengemaakt en Ben had zich keurig aan de afspraak gehouden, helemaal gratis een
nieuwe SIM-card voor mijn smartphone, want had de laatste tijd steeds dat ik
verbroken werd midden in een gesprek en volgens Ben kon het weleens aan de
SIM-card liggen. Ik had geen zin om dat hele installatieprogramma te doorlopen
met mijn toch al overlopende brein van alles en nog wat, dus besloot naar zo’n
phonezaak te gaan in het centrum hier.
Daar aangekomen staat
er een man voor de deur buiten een paffie te roken. ‘Ik kom zo bij u,’ zegt hij
en gaat vervolgens met de paraplu op zijn bol op zijn dooie gemakkie zijn
paffie staan op te roken. Ik keek eens demonstratief naar hem van ‘hoe lang
gaat dat nog duren’ en toen ging hij doodleuk een blok verder staan. Ik had in
die tussentijd die hele zaak wel kunnen leegroven inclusief de kassa!!
Na een tijdje kwam
meneertje dan binnen, stinkend naar de nicotine, maar kon mij het even bommen,
als hij me maar hielp.
Ik vroeg hem of hij
mij even kon helpen met die sim-card, maar nee, dat ging zomaar niet. Dat was
een hele bedoeling, hoor. Hij had een beter idee. Hij zou wel een SIM-card van
hem gebruiken, want dan ging het allemaal niet zo moeilijk. Het zou me wel een
tientje kosten, dat wel. Intussen was ik al zo moe dat ik maar akkoord ging en
meneer ging aan de slag. Op een gegeven moment moest hij toch Ben bellen over het
ontgrendelen van mijn account of iets dergelijks. Hij kreeg Ben aan de lijn en
zei dat het hem niet ging worden met die SIM-card en dat hij een card van zijn
zaak erin zou doen en dus het e.e.a. moest weten. ‘O’, zei die mevrouw van Ben ‘u
kunt gewoon onze card gebruiken, hoor, ik help u er wel doorheen.’ Ik moest mij
alleen even identificeren met mijn geboortedatum en huisnr.
Binnen een mum van
tijd was die card geïnstalleerd en ging hij als extra
service nog even mijn smartphone afkraken. ‘Tja, die was niet meer zo goed en
had zijn beste tijd wel gehad’. Ik zei hem dat hij het voorlopig nog deed en
dat ik in deze dure tijd eens even niet dacht aan een nieuwe. Ik dacht ‘en zeker
niet bij jou met zo’n rare service.’ Intussen was er een andere klant
binnengekomen en ik wilde er maar gauw vandoor. Uit fatsoen vroeg ik hem of ik
hem wat schuldig was en toen antwoordde hij ‘nou vooruit, deze keer niet, maar
volgende keer moet je eerst bij mij komen als je weer een nieuwe SIM-card nodig
hebt en die krijg je dan voor een voordelige prijs. Voordelig prijs, hoezo?? Je
belt je provider en ze sturen je notabene een SIM-card gratis toe, maar dat
hield ik maar voor mezelf.
Na alle hopsasa ben ik
maar bij de bakker naar binnengestapt om mijzelf eens te verwennen met een
lekker gebakje, want ik had het eens even helemaal gehad na zo’n dag! En
thuisgekomen heb ik hem lekker opgesmikkeld. Enne … ik had er twee gekocht, dus
nog eentje voor vandaag (heb ik net op). Ja, als je jezelf trakteert moet je het maar gelijk
goed doen! Trouwens, ik had het gewoon verdiend.
